ฝึกอังกฤษ เรื่อง มดกับตั๊กแตน

เล่าไปถึงสมัยเรียนประถม จำได้ว่าไปโรงเรียนได้เงินวันละ10บาท ต้องจ่ายค่าเดินทางค่ารถไปกลับในตอนนั้นก็ราวๆ2บาท ป๊าดด!...เทียบกับสมัยนี้คนละเรื่องเลย ค่าอาหารตอนเที่ยงไม่ได้จ่ายเพราะมีสิทธิพิเศษผูกข้าวได้ทานอาหารแสนอร่อย(T_T) ในโรงเรียน หักลบออกเหลือเงินใช้ชิลๆวันละ 8บาท เพียงพอสำหรับซื้อขนมกินเล่นตามประสาเด็กหนุ่มวัยละอ่อน แต่สำหรับผมแล้วมันมีอะไรมากกว่านั้น หุ่นยนต์ Transformers สุดเท่ห์ที่ซ่อนตัวอยู่ในกล่องสุดหรูสำหรับผมแล้วมันยากเกินเอื้อมเหลือเกิน ราคาตัวนึงปาไปเกือบร้อย แล้วไม่ได้มีตัวเดียวด้วยที่อยากได้ แหม...จะจัดทั้งที่ก็ขอครบเซ็ตจริงไหม ก็เกิดคำถามขึ้นในใจว่าทำยังไงจะมีเงินซื้อได้ ทำงานหาเงินเหรอ!?...ไม่มีอยู่ในความคิดเลยในตอนนั้น ฮ่าๆ หรือจะขโมยเลยดีมั้ย!!? บ้า...ผมเป็นเด็กดีจะตายไม่ทำอะไรอย่างงั้นหรอก นึกขึ้นได้ว่าคุณพ่อสอนให้ผมเก็บเงินที่เหลือใช้หยอดกระปุกไว้เพื่อฝากเป็นประจำทุกปี  ปิ๊งป่อง!...ทันใดนั้นก็เกิดไอเดียแว๊บขึ้นมาว่า เก็บเพื่อฝากได้ ทำไมเราจะเก็บเพื่อซื้อไม่ได้ ราวกับว่ามีแสงสว่างส่องทะลุผ่านท้องฟ้าอันมืดมิด นับเป็นประสบการณ์ชีวิตครั้งแรกที่ได้เรียนรู้การเก็บออมเพื่อซื้อความฝันเล็กๆของเด็กชายคนหนึ่ง

การวางแผน การเตรียมความพร้อม คือสิ่งที่ต่อยอดมาจากการเก็บออม สิ่งเหล่านี้ผมเห็นว่าจะเป็นประโยชน์กับคุณผู้อ่าน เมื่อเข้ามาติดตามที่บล๊อกนี้จะไม่ได้เป็นเพียงการฝึกอังกฤษเท่านั้น  แต่ผมจะพยายามนำเสนอทั้งความรู้ คำศัพท์ ข้อคิดต่างๆ ผ่านนิทานภาษาอังกฤษเรื่องสั้น ให้คุณได้อ่าน ได้สนุกสนานกับการเรียนรู้

นิทานภาษาอังกฤษวันนี้ขอเสนอ...เรื่อง “มดกับตั๊กแตน” ที่ว่ามานี้ไม่ใช่ชีวิตของไข่มดแดงหรือตั๊กแตนทอดในตลาดสดนะครับ(คิดแล้วน้ำลายไหล...) แต่เป็นเรื่องการใช้ชีวิตของของเจ้ามดและเจ้าตั๊กแตน ความแตกต่างของสัตว์ทั้งสองชนิดกับฤดูหนาวที่กำลังใกล้เข้ามา จะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น จะได้ข้อคิดอะไรบ้างในเรื่องนี้ติดตามได้ใน “The Ant And  The Grasshopper”

พื้นฐานที่ควรรู้ Present Tense, Past Tense, Future Tense, Passive Voice

ศัพท์อังกฤษ

ant = มด

grasshopper = ตั๊กแตน

field = ทุ่งนา

hop =กระโดดขาเดียว

chirp = เสียงร้องจ๊อกแจ๊ก

sing = ร้องเพลง

to <one’s> heart’s content = จนพอใจ (สำนวนภาษาอังกฤษ)

pass by = เดินผ่าน

bear = แบก, หาม

along = พร้อมกับ

great = มาก, มหาศาล

toil = งานหนัก

ear of corn = รวงข้าวโพด

nest = รัง

chat = พูดคุย

moil = งานเหนื่อยยาก

in that way = อย่างนั้น, แบบนั้น

lay up = เก็บไว้ใช้

winter = ฤดูหนาว

recommend = แนะนำ

same = เหมือนกัน

bother = ตัวก่อปัญหา

plenty = จำนวนมาก

present = ปัจจุบันนี้

continue = ดำเนินต่อไป

itself = ตัวมันเอง

dying = กำลังจะตาย

hunger = ความหิว

distribute  =แจกจ่าย

grain = เมล็ด

store = คลัง

collect = สะสม

summer = ฤดูร้อน

prepare = เตรียมพร้อม

necessity = สิ่งจำเป็น

แนะนำแอพจดศัพท์ท่องจำด้วยเกมส์ (Play Store)

The Ant and the Grasshopper
Aesop’s Fable

     In a field one summer's day a Grasshopper was hopping about, chirping and singing to its heart's content. An Ant passed by, bearing along with great toil an ear of corn he was taking to the nest.

"Why not come and chat with me," said the Grasshopper, "instead of toiling and moiling in that way?"

"I am helping to lay up food for the winter," said the Ant, "and recommend you to do the same."

"Why bother about winter?" said the Grasshopper; “We have got plenty of food at present." But the Ant went on its way and continued its toil.

When the winter came the Grasshopper had no food and found itself dying of hunger, while it saw the ants distributing every day corn and grain from the stores they had collected in the summer. Then the Grasshopper knew:

Moral of Aesops Fable: "It is best to prepare for the days of necessity."

แปลไทย
โดย Aonaen

     ในฤดูร้อนกลางทุ่งนาแห่งหนึ่ง เจ้าตั๊กแตนกำลังกระโดดโลดเต้น ส่งเสียงร้องเพลงอย่างพึงพอใจ มีมดตัวหนึ่งเดินผ่านมาพร้อมแบกงานที่หนักอึ้งนั่นคือรวงข้าวโพดนั่นเอง เจ้ามดกำลังขนไปไว้ในรัง

“ทำไมเจ้าไม่มาคุยกับฉันก่อนล่ะ” เจ้าตั๊กแตนเอ่ยขึ้นมา “แทนที่จะไปทำงานหนักและเหนื่อยยากอย่างนั้น?”

“ฉันกำลังช่วยกันเก็บอาหารไว้กินตอนฤดูหนาว” เจ้ามดพูด “และฉันแนะนำว่าเธอก็ควรจะทำเหมือนกัน”

“ทำไม ฤดูหนาวมีปัญหาอะไรเหรอ?” เจ้าตั๊กแตนพูด “เรามีอาหารอยู่มากมายเลยในตอนนี้ “ แต่เจ้ามดก็ทำงานของมันต่อไป

เมื่อฤดูหนาวมาถึง เจ้าตั๊กแตนไม่มีอาหารและพบว่าตัวมันเองกำลังจะตายเพราะความหิว ในขณะที่เห็นพวกมดกำลังแจกจ่ายข้าวโพด เมล็ดพืชให้ได้กินกันทุกวันจากคลังที่พวกมันเก็บสะสมไว้ตั้งแต่ฤดูร้อน จากนั้นเจ้าตั๊กแตนจึงได้เข้าใจ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:  “การรู้จักเตรียมความพร้อมในสิ่งที่จำเป็นคือสิ่งสำคัญที่สุด”