โดยเฉพาะอย่างยิ่ง(especially)บรรยาการในห้องเรียนเล็กๆที่แสนจะวุ่นวาย เด็กน้อยมากหน้าหลายตาต้องมาใช้ชีวิตร่วมกัน มีเพื่อนๆนักเรียน(schoolfellow)อยู่เต็มไปหมด กลุ่มที่นั่งด้านหน้าเรียกกันว่าเป็นเด็กเรียน ส่วนด้านหลังแน่นอนอยู่แล้วว่าเป็นศูนย์รวมของความเกเร(naughty) แต่นั่นก็เป็นแค่เพียงมุมมองเท่านั้น ผมเองก็นั่งหลังห้องตลอดแต่ไม่ได้เกเรแถมเป็นเด็กที่ตั้งใจสุดๆด้วย(ถ้าไม่หลอกตัวเอง ฮา)
ผมรู้จักเพื่อนๆที่ตั้งใจเรียนน้อยหรือเด็กเกเรอยู่มากมายหลายคน ในแต่ละปีถึงแม้ว่าโรงเรียนจะมีการสับเปลี่ยนห้องคละเด็กนักเรียนยังไงก็จะมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่ทำตัวเป็นขาใหญ่คอยคุมโซนหลังห้องเสมอ พวกเด็กเกเรมักจะมีพฤติกรรมคล้ายๆกันคือ พยายามนั่งหลังสุดเท่าที่จะทำได้ และชอบแกล้งเพื่อนเป็นงานอดิเรก กวนคนนู้นที แหย่คนนี้ที ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแกล้งคนอื่นแล้วมันสนุกตรงไหน สู้แอบเอาเกมส์มาเล่นหลังห้องแบบผมก็ไม่ได้ o_O!
ถึงอย่างไรก็ตาม(however)ผลการเรียน(school record)จะดีหรือไม่ดีนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเราจะนั่งมุมไหน หน้าห้อง หลังห้องก็เหมือนๆกัน หากแต่ขึ้นอยู่กับความตั้งใจของเราต่างหาก การเรียนการสอน(schooling)ที่ดีจากคุณครู ค่าเล่าเรียน(schoolfee)ที่ผู้ปกครองทำงานเหนื่อยยากลำบากมาให้ บวกกับความตั้งใจและความพยายามของเรา เชื่อได้เลยว่าผลลัพธ์ที่ได้จะออกมาดีแน่นอนครับ
พูดถึงเรื่องความเกเรต้องฝึกอังกฤษกับนิทานเรื่องนี้เลยครับ "เด็กน้อยจอมเกเร" เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กน้อยผู้น่าสงสารกับกวีเฒ่าผู้ใจดี ที่มีเหตุการณ์นำพาให้เขามาพบกัน จะเกิดเหตุการณ์อะไรกับเขาทั้งสองบ้างลองติดตามได้ในนิทานภาษาอังกฤษเรื่อง "The Naughty Boy"
ศัพท์อังกฤษ
naughty = เกเรpoet = นักกวี
thoroughly = อย่างที่สุด
dreadful = น่าสะพรึงกลัว
arose = บังเกิด, เกิดขึ้น
stream = ไหลอย่างต่อเนื่อง
comfortable = สะดวกสบาย
chimney-comer = ปล่องไฟ
blaze = เปลวไฟ
roast = ย่าง
hiss = ส่งเสียงฟู่
wet = เปียก
skin = ผิวหนัง
exclaim = ร้องอุทาน
suddenly = ทันทีทันใด
admittance = อนุญาตให้เข้า
pour down = เทลงมา
rattle = ส่งเสียงรัว
quite = ค่อนข้าง
naked = เปลือย
golden = สีทอง
tremble = สั่น
certainly = อย่างแน่นอน
perish = พังทลาย
frightful = น่ากลัว, น่าขนลุก
tempest = พายุหิมะ
restore = ฟื้นฟู
thee = ท่าน, เจ้า (คำโบราณ)
shalt = ควรจะ (คำโบราณ)
thou = เธอ, เจ้า (คำโบราณ)
verily = อย่างแท้จริง (คำโบราณ)
charm = มีสเน่ห์, น่ารัก
bright = สว่างจ้า, สีฉูดฉาด
although = ถึงแม้ว่า
trickle = หยด, ไหลริน
wave = คลื่น
curl = ผมเป็นลอน
exactly = อย่างถูกต้อง
pale = ซีด
bow = คันธนู
arrow = ลูกธนู
spoil = ทำให้เสียหาย
tint = สีอ่อน
ran into = ทิ่ม, ปัก
seat = จัดให้นั่ง
beside = อยู่ด้านข้าง
hearth = พื้นเตา, ส่วนล่างของเตาเผา
fellow = เจ้าหนู (คำที่ใช้เรียกเด็กผู้ชาย)
squeeze = บีบ, คั้น
drip = หยด
boil = เดือด
recover = ได้คืน
grew = เติบโต (กริยาช่อง2ของ grow)
rosy = สีกุหลาบ
merry = ร่าเริง
แนะนำแอพจดศัพท์ท่องจำด้วยเกมส์ (Play Store)
The Naughty Boy (Part 1)
by Hans Christian Andersen
Along time ago, there lived an old poet, a thoroughly kind old poet. As he was sitting one evening in his room, a dreadful storm arose without, and the rain streamed down from heaven; but the old poet sat warm and comfortable in his chimney-comer, where the fire blazed and the roasting apple hissed.
"Those who have not a roof over their heads will be wetted to the skin," said the good old poet.
"Oh let me in! Let me in! I am cold, and I'm so wet!" exclaimed suddenly a child that stood crying at the door and knocking for admittance, while the rain poured down, and the wind made all the windows rattle.
"Poor thing!" said the old poet, as he went to open the door. There stood a little boy, quite naked, and the water ran down from his long golden hair; he trembled with cold, and had he not come into a warm room he would most certainly have perished in the frightful tempest.
"Poor child!" said the old poet, as he took the boy by the hand. "Come in, come in, and I will soon restore thee! Thou shalt have wine and roasted apples, for thou art verily a charming child!" And the boy was so really. His eyes were like two bright stars; and although the water trickled down his hair, it waved in beautiful curls. He looked exactly like a little angel, but he was so pale, and his whole body trembled with cold. He had a nice little bow in his hand, but it was quite spoiled by the rain, and the tints of his many-colored arrows ran one into the other.
The old poet seated himself beside his hearth, and took the little fellow on his lap; he squeezed the water out of his dripping hair, warmed his hands between his own, and boiled for him some sweet wine. Then the boy recovered, his cheeks again grew rosy, he jumped down from the lap where he was sitting, and danced round the kind old poet.
"You are a merry fellow," said the old man. "What's your name?"
....To be continued ....
แปลไทย
โดย Aonaen
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีนักกวีเฒ่าผู้มีความเมตตาอาศัยอยู่ เย็นวันหนึ่งขณะที่เขากำลังนั่งอยู่ในห้อง ข้างนอกได้เกิดพายุที่น่าสะพรึงกลัว ฝนจากสวรรค์ไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง แต่กวีเฒ่าก็นั่งอย่างสบายและอบอุ่นอยู่หน้าปล่องไฟที่ลุกโชนและเสียงแอ๊พเปิ้ลย่างดังฟู่ๆ
“ใครที่ไม่มีหลังคาคลุมหัวตัวของเขาคงจะเปียกปอนเป็นแน่” กวีเฒ่าพูด
“โอ้...ให้ผมเข้าไปหน่อยเถอะ ผมหนาวและตัวเปียกไปหมดแล้ว” ทันใดนั้นเองก็มีเสียงอุทานดังขึ้นจากเด็กน้อยที่กำลังยืนร้องไห้ที่หน้าประตูเคาะเพื่อขอเข้าไปข้างในขณะที่ฝนเทลงมาและลมก็พัดแรงจนทำให้หน้าต่างทุกบานมีเสียงสั่นรัว
“ช่างน่าสงสาร!” กวีเฒ่าพูดระหว่างที่กำลังเดินไปเปิดประตู เด็กผู้ชายตัวเปลือยเปล่าน้ำฝนไหลลงมาจากผมยาวสีทอง เด็กน้อยสั่นเทาด้วยความหนาว ถ้าไม่ได้หลบในห้องอุ่นๆ แน่นอนที่สุดว่าเขาคงต้องสลายหายไปกับพายุที่น่าสะพรึงกลัวนี้แน่
“เด็กน้อยผู้น่าสงสาร” กวีเฒ่าพูดขณะที่เขาจูงมือเด็กน้อยเข้ามา “เข้ามา เข้ามา ข้าจะทำให้เจ้าแข็งแรงดังเดิม” เจ้าควรจะได้ดื่มน้ำองุ่นกับแอ๊พเปิ้ลย่าง, นี่สำหรับเจ้า เด็กน้อยผู้แสนน่ารัก” เด็กน้อยดูท่าทางจริงใจ ตาทั้งคู่เปล่งประกายดุจดวงดาว ถึงแม้ว่าจะมีน้ำหยดลงมาจากผมแต่มันก็ดูเหมือนเป็นคลื่นลอนที่สวยงาม เหมือนเทวดาตัวน้อยแต่เขาดูซีดมากและร่างกายก็สั่นเทาด้วยความหนาว เขามีคันธนูสวยงามด้ามเล็กอยู่ในมือแต่ทว่าฝนได้ทำให้มันเสียหายไปแล้ว มีลูกธนูสีสดใสหลากสีแต่มีลูกนึงที่เป็นสีอ่อนปักอยู่
กวีเฒ่านั่งลงข้างเตาไฟ พร้อมทั้งอุ้มเจ้าหนูตัวน้อยมานั่งบนตัก เขาบีบน้ำออกจากผมที่เต็มไปด้วยหยดน้ำ ใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขาประกบมือของเด็กน้อยเพื่อให้ความอบอุ่น และต้มน้ำองุ่นหวานให้ด้วย จากนั้นเด็กน้อยก็เริ่มกลับสู่สภาวะปกติ แก้มทั้งสองข้างกลับมามีสีเหมือนกุหลาบกำลังผลิบานอีกครั้ง เด็กน้อยกระโดดลงจากตัก กระโดดโลดเต้นไปรอบๆตัวของกวีเฒ่าผู้ใจดี
“ร่าเริงเลยนะเจ้าหนู” กวีเฒ่าพูด “เธอชื่ออะไร?”
....โปรดติดตามตอนต่อไป....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น